Lost&Found :: Estación de Francia :: 12ª edición
(17 de marzo del 2013)
El Lost&Found es:
Collares, bigotes, tacitas, cortes de pelo, zapatos, bolsos de la abuela, discos, cámaras analógicas, objetos reutilizados, pendientes hechos con cápsulas Nespresso, hipsters (muchos), un sillón de mimbre, sandalias, revistas, gafas, carteles de 1, 2 y 3 euros y Dios sabe lo que me habré dejado. Pero sobretodo, sobretodo, sobretodo, el Lost&found es ropa, muchísima ropa. Montones de ropa. La estación de Francia invadida por toneladas de camisetas, faldas, pantalones largos, cortos, cortados y tuneados, sombreros, camisas de flores, a rallas, lisas, vestidos, camisones, blusas, pañuelos, zapatos más y menos gastados, botas camperas, un vestido de novia que se quedó sin estrenar, cinturones, tirantes, tops y hasta aquí llegó mi cerebro, porque os aseguro que aquello es la dominación más grande jamás contada. Primero le temes, luego le adoras. Se trata de coger impulso y contar el suelto que llevas, porque seguro, segurísimo, que te largas con algo. En mi caso, una mesita blanca y una lámpara azul. Ríete tú de la isla de Lost, porque aquí sí que no te encuentra ni tu madre. El Lost&Found es poderoso. El Lost&Found es irremediable.
nenaa!qué xulu!!com te’n enteres d’aquestes coses??només ho fan un cop l’any no?